Website title

Η ιστορία μας

Το Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας, μια ιδέα της ιδρύτριας του, Κας Μυρτώς Λεμού, υλοποιήθηκε με πολύ κόπο και δύναμη. Ουσιαστικά, είναι ένα δημιούργημα που ξεπήδησε από την εργασία στο δρόμο για τα παιδιά των δρόμων.

Πιο συγκεκριμένα, η Κα Λεμού άρχισε δουλεύοντας το 1979 ως field worker στην Ν. Υόρκη, μία θέση που κράτησε για τρία χρόνια. Αυτή της η θέση την οδήγησε στο να δει την κοινωνική εργασία στο δρόμο από μια άλλη οπτική γωνία. Όπως η ίδια αναφέρει «Η κοινωνική εργασία στο δρόμο βγάζει τον κοινωνικό λειτουργό από την θέση εξουσίας, που του δίνει το γραφείο κα προσεγγίζει ισότιμα τον εξυπηρετούμενο. Ο κοινωνικός λειτουργός που εργάζεται στο δρόμο πάει στον τόπο που ζει ο αποκλεισμένος κα βιώνει τα προβλήματα του. Έχοντας πάντα στο μυαλό του τις αρχές της κοινωνικής εργασίας: σεβασμό για την προσωπικότητα του ατόμου, διακριτικότητα, ειλικρίνεια, κατανόηση, εχεμύθεια, προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του εξυπηρετούμενου και να γίνει ο δικός του άνθρωπος, ο συνήγορος, ο σύμβουλος, ο εμψυχωτής του».

Από το 1991 μέχρι και το 1995 ασχολείται με τις μειονότητες (Έλληνες Μουσουλμάνους και Τσιγγάνους) στην Αθήνα και συντονίζει σεμινάρια, με θέμα «Ψυχοκοινωνικά προβλήματα κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων πληθυσμού», σε επαγγελματίες εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς επιστήμονες, ως εργαζόμενη στην εταιρία Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής. Έτσι έρχεται σε επαφή με τις περιοχές (Γκάζι, Βοτανικού, Κεραμικού, Μεταξουργείου και Κολωνού) και τους κατοίκους τους, Έλληνες μουσουλμάνους και Τσιγγάνους.

Τα σεμινάρια γίνονταν στην καρδιά του προβλήματος, εκεί όπου ζούσε δηλαδή η κοινωνικά αποκλεισμένη μειονότητα. Ο χώρος ήταν πολύ μικρός, περίπου 60 τετραγωνικά. Η αρχή έγινε με δύο παιδάκια, τα οποία στην συνέχεια έφεραν κι’ άλλα. Σταδιακά μαζεύτηκε ένας σημαντικός αριθμός παιδιών! Οι εκπαιδευόμενοι λοιπόν έκαναν την πρακτική τους άσκηση βοηθώντας τα παιδιά να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν, ενώ τα παιδιά το είχαν ονομάσει σχολείο. Τα σεμινάρια όμως τελείωσαν και το κτίριο εγκαταλείφθηκε. Έτσι γεννήθηκε και η ιδέα στην Κα Λεμού να δημιουργήσει ένα κέντρο για τα παιδιά αυτά.

Φεύγοντας λοιπόν από την προαναφερθείσα εταιρία, η Κα Λεμού δημιουργεί μαζί με άλλους εθελοντές την ομάδα Μαθημάτων Μουσουλμάνων παιδιών στο Γκάζι. Την ομάδα αυτή φιλοξένησε το Κέντρο Νεότητας του Δήμου Αθηναίων.

Η προσπάθεια όμως αυτή δεν ήταν αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες των παιδιών, διότι το Κέντρο επισκεπτόντουσαν μόνο τουρκόφωνα παιδιά και όχι τσιγγανόφωνα.

Παράλληλα λοιπόν με αυτή την εθελοντική εργασία, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα πιο ουσιαστικό πρόγραμμα από κάποιον κρατικό ή ιδιωτικό φορέα. Προσπάθειες όμως που απέβησαν άκαρπες. Έτσι, επιχείρησε να κάνει αυτό που είχε οραματιστεί: Ένα Κέντρο για τα παιδιά. Όπως η ίδια αναφέρει: «το σχέδιο μου το είχα καταστρώσει λίγο, λίγο στο μυαλό μου. Θα νοικιάσω ένα χώρο για τα παιδιά. Θα το φτιάξω συμπαθητικό. Θα είμαι εγώ και τα παιδιά όσες ώρες μπορώ, χωρίς περιορισμούς που βάζουν οι γραφειοκρατικές αντιλήψεις κρατικών φορέων. Θα μαζέψω εθελοντές, που θα θέλουν να βοηθήσουν τα παιδιά.».

Έτσι και έγινε. Το Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας ήταν το όνομα που δόθηκε στο Κέντρο Ημέρας, για τα κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά, τα παιδιά που καθαρίζουν τζάμια, πωλούν χαρτομάντιλα και λουλούδια. Το Μάρτη του 1997 ιδρύθηκε η αστική μη Κερδοσκοπική εταιρία «Κοινωνική και Εκπαιδευτική Δράση» για να στηρίξει τα σχέδια του Κέντρου με νόμιμη κάλυψη. Ενοικιάστηκε ένας χώρος 100 τ.μ στο Μεταξουργείο και πιο συγκεκριμένα στην οδό Γιατράκου. Μετά το πέρασμα 2 χρόνων, με την οικονομική στήριξη της Δρ. ΕΥΑΣ-ΜΑΡΙΑΣ ΒΕΛΑΡΔΟ και του LOVEBRIDGE FOUNDATION, λειτούργησε και υποστηρίχθηκε το δεύτερο κτίριο στην Αρίστωνος 6 με 8 και Πιερίας 5. Εκεί πλέον στεγάζονται παιδιά ηλικίας 5 έως 13ων ετών, ενώ στο κτίριο της Γιατράκου έμειναν οι έφηβοι ηλικίας άνω των 13ων. Λόγω οικονομικών δυσκολιών το κτίριο της οδού Γιατράκου, θα κλείσει το Φεβρουάριο του 2007.

 

Powered by Selector Connect